Bak aklıma geldide yazim dedim.
Ben küçükkene oyuncaklarımla saat tutar oynardım.
Üzülüolar sanıyodum..
Kum saatim wardı, ceviriodum hızlıca oynamam gerekeni oynuodum.Her bir bireyle, tek tek.Suresi bitince dierine gecebiliodum.
Sonucta hepsi aynı maddeydi dier oyuncağin sucu neydi?çirkin olmasımı? onu öle yapmıslardı, yaratan öle yaratmıştı onun suçu yoktu.Uzulmemeliydi cirkin olanında eşitti şartları bende...Bu nedenldendirki çocukluk döneminde hic oyuncağim kırılmamıştı.iyi bakardım.
Toy Story den sonra ztn emin olmuştum yaşadıklarına oyuncakların...
Hatta çatalıda bıcağıda kaşığıda ille kullanmalıydım bi yemekte.Bıçakla salata yediim olmuştu...
Ben de gece horlarsam korkmasınlar diye oyuncaklarımı dolabıma saklardım mesela. Annem arada sırada gelip "horluyorsun alice, hadi biraz sağa dön, sola dön" triplerine girerdi. Neymiş, belki dilim arkaya kaçarmış da boğulurmuşum. Bende horlama olayını çok fazla büyütmüşüm heralde gözümde.
YanıtlaSilÇocukluk işte (:
O yasımda horlamak nedeniyle ölebileceğimi söylese annem heralde kendimi yakardım...
YanıtlaSilNeden? Çünkü küçükken söz verdim ben kendime öleceksem eğer yanarak ölücem.
Sıralamıştım ölüm şekillerini en mantıklısı yanmak geldi.Boğulmak fln kotu, öldurulmekte fena.
Ztn adam gibi insan eceliyle ölmez :P
Mazoşist diilimde yanmayı seviom az brz...