"- 'bu dünyada yaşayan her canlının yalnız öleceğini' söyledi.
-bu sana ne hissettirdi?
-bana köpeğim colly i hatırlattı. o ben 8 yaşındayken öldü.
verendanın altına sürünerek girmişti..
- ölmek için mi?
- yalnız olmak için..
-şu anda kendini yalnız hissediyor musun?
-bilmiyorum.. yani yalnız olmadığıma inanmak istiyorum,ama..
hiç bi kanıt bulamadım..ve..ben artık düşünmek istemiyorum..
bütün hayatımı düşünerek ve daha çok düşünerek geçirebilirim..
karları ve zararları hesap edebilirim.. sonunda yine de hiç bi kanıt bulamam.
yani ben artık.. artık düşünmek istemiyorum! bu çok saçma.
-tanrıyı aramak saçma mı?
-eğer herkes yalnız ölecekse,evet."

Donnie Darko.

mut.

mutluluklar birbirine benzer ama mutsuzluğun kendine özgü türleri vardır.

öğğk

zamanda geri gidip ebeveynlerinizi yoketmek seni yokedebilir...

ama aynı zamanda seni sonu ve başlangıçı olmayan bir tanrıyada dönüştürebilir...

alınması gereken bir risk.
sözcükler gelir ya dilinin ucuna söylenmez.ölür onlar.kendi dünyaları vardır.kendi cennetleri ve tabiki cehennemleri.
iyi sözcükler gider cehenneme.kötüler cennete.neden mi?
bir küfür söylenirse kötüdür çünkü.güzel bir söz söylenmez ise suçludur.
ama en güzeli şudur.istediğini söylemek.dünyadadır işte.senin benim gibi.
eskiydi.bilemiyorum ne kadar. belki milattan sonra belki tanrıdan önce.
seslendi sonsuzluğa."beni al".
cevap geldi ama yanlış kişiden.
hiçlik cevap verdi."tamam".
giderken bir gözü takıldı sonsuzluğa.ona gitmek istedi.
ama kördü sonsuzluk, sağırdı, kötürümdü.kendine yoktu faydası.
hiçlikle beraber gitmesine ve onun çırağı olmasına rağmen her zaman sonsuzluğa ait hissetti kendini.
hiçlik onu insanlarla birlikte dünyaya gönderdi ama o utandı.tanışamadı insanlarla.
onlara yol göstermek için gelmişti halbuki.onları hiçliğe götürecekti.ama vazgeçti.
sonsuzluğa yol aldı.
bilemedi.
yoktu sonsuzluk.
herşey hiçlikti.hepsi.
sonsuzluk bir ilizyon, bir yanılsamaydı; kendi kafasında kurduğu.
sonsuzluğa götürdüğünü söyledi insanları, buna inandı ama hep yanıldı.
insanlar onu mecburen kabul ettiler ve ona bir isim verdiler herşeye verdikleri gibi.
"ölüm"

herbiri.

uzak birisi var sanki hep aradığım.

bazen birisi var dokunduğum hissetmediğim.

çoğunlukla o var mutsuzluğum.

ve hep sen varsın önemsemediğim.

mükemmel.

bir daha çekemedim fotograf.onlar gibi.çektim çekmesine ama bunlar fotografsa onlar neydi? onlar fotografsa bunlar neydi? Aslında bir çok fotografın var bende ama birlikte değil ayrıyız.çünkü ben çekiyorum fotografı.Seni hatırlayacağım ama bizi değil.seni.
artık hayalimdesin ya.nasıldık biz? bu artık sadece bende.mukemmelleşecek beynimde.nasıl olduğumuz önemli değil çünkü artık kusursuz.
salak bir kara sinek gibi olacağım.bir odaya sıkışmış.mükemmelliği görücem ve bilicem.yani ikimizi.sineklerin pencereden dışarıyı gördüğü gibi. ve yine ulaşamiycam.
vurucam cama.saatlerce günlerce yıllarca.yeterince güçlü vursam kırılırmı sence cam?yeterince düşünsem.uzağız ya artık.anlayamıyorum.sevipte anlaşamayanlar demezmi ayrı dünyaların insanlarıyız diye.sorunda bu ya! değiliz, aynı dünyalardayız.bizim sorunumuz mesafe değil.mükemmellik.
hiç bir şey sonsuza kadar mükemmel değildir.ve mükemmellik bozulması en kolay olandır.
ben seni bozmiycam.
sonsuza kadar mükemmel kal.amacım ol.