ortada.

yürüyordum ortada.ama neyin ortasında? ortada olduğumu farkındayım sadece.
Sağımda boş bir otoyol, solumda boş bir patika.Ortada olmak bu değil ama.
Önümde biri yürüyor.Uzun saçlı.Cinsiyeti belli olmuyor arkadan.
giydiği şeyler çok tanıdık.çünkü benim onlar.
adam çok tanıdık.çünkü benim o.
Napıyorum önümde?
Seslenmek istiyorum.Refleks olarak elimi kaldırıyorum.Ses çıkıyor.Benden değil.arkamdan.
"..."
Durdu.Durdum.
Arkama dondu.Arkasına döndüm.Hangisi benim bilemiyorum.
Baktı bana.ama görmedi beni.bakışları içimden geçti.
Döndüm arkamı bir ben daha vardım arkamda.Seslenen oydu demek.üç ben yürüyorduk ortada.
ikiside birbirine bakıyor ama beni görmüyorlar.Sesleniyorum...
Hayır hayır seslenemiyorum.Sesim çıkmıyor çünkü...
Olduğum kişi ve olmak istediğim kişi arasında sıkışmışım sanki.ikiside beni görmüyor, tanımıyorlar.
En silik kişilik benim aralarında.
Evet ortadayım, onların ortasında...